سماور سازی
سماور یک واژه روسی به معنای خودجوش است که برای نخستین بار توسط شاهرخ نوه ی نادر شاه افشار وارد ایران شد. در اواخر دوران ناصرالدین شاه قاجار که عموم مردم به استفاده از چای روی آوردند، سماور سازی در میان عشایر و روستاییان نیز رونق گرفت. دواتگران که به ساختن ابزار کتابت مشغول بودند، به سماور سازی و وسایل مرتبط مانند لگنچه، پارچ و جام علاقمند شدند.
گاهاً ورشوسازان ماهر نیز به ساخت سماور با آلیاژ نیکل و نقره می پرداختند که در همان دوران نیز دیگر وسایل تشریفاتی و غیر ضروری برای نوشیدن چای بوجود آمد.
اولین سماورها دارای مخزنی جهت جوش آوردن آب و لوله های عمودی میان مخزن برای مشتعل شدن ذغال بودند که به مرور زمان و کشف سوختهای نفت، گاز و برق، سماورهای نفتی، گازی و برقی بوجود آمدند. در حال حاضر با وجود سماورهای گازی و برقی، سماورهای نفتی بسیار کم مورد استفاده قرار میگیرند.