پل چوبی
معروف به: سعادت آباد، پل هفت دست و پل درياچه
موقعيت: خيابان كمال اسماعيل
زمان تاسيس: ۱۰۶۵ هجري (دوره شاه عباس دوم)
پل چوبی یا جوئی دارای ۶ متر عرض و ۱۴۷ متر طول است و ارتباط بین باغ هاي سلطنتي واقع در دو ساحل شمالي و جنوبي رودخانه با باغات وسيع سعادت آباد و بناهاي با شكوهی چون هفت دست، آئينه خانه، كشكول و نمكدان را میسر نموده و محل گذر خانواده شاه صفوي، فرمانروایان، اشراف، مهمانان و سفيراني بود كه مجوز دیدار با شاه عباس دوم را دریافت می کردند.
اين پل در گويش مردم اصفهان (چوبي) خوانده مي شود. علت نامگذاری آن به پل جوئي اين است كه در دو طرف پل باغ و عمارات سلطنتي وجود داشت و این پل را جهت ارتباط این دو قسمت بنا نموده و آب را نيز توسط جوي سنگي كه برروي پل كنده بودند به اين عمارت منتقل می کردند.
در قسمت وسط پل برج ۶ گوشه اي بود كه از هرگوشه آن سه چشمه جریان داشت. يكي از گردشگران خارجي كه از پل چوبی بازديد كرده چنین می نویسد: “…پل با چهارده طاق يك ريخت و معبري براي بردن آب به قصر هفت دست واقع در ساحل زاينده رود ساخته شده بود…”
عمارات زيبا و باشكوه سعادت آباد، هفت دست، آئينه خانه، كلاه فرنگي و نمكدان در اطراف اين پل ساخته شده كه توسط مسعود ميرزاي ظل السلطان حاكم اصفهان در عصر ناصرالدين شاه قاجار تخریب و با خاك يكسان شد.