حصیربافی
بدون شک از قديمي ترين صنايع دستي در ايران، حصیربافی یا بافت بوريا است. آثار به دست آمده در بين النهرين و آفريقا بیانگر این است که حصير بافي و سبدبافي، نه تنها منشاء نساجي بلکه سفالگري يا کوزهگري نيز بوده است.
پروفسور آرتور آپهام پوپ براین عقیده است که اولین زيراندازهاي انسان از ني و گياهان روئیده در باتلاق هاي سفلاي بين النهرين، تهيه شده و درهم پیچیدن ساق گياهان و بدست آوردن بافتهاي «حصير» شکل نخستین گام در دستيابي انسان به روش های توليد قالي بوده، به همین دلیل نیز می توان یقین داشت که اولین زيراندازهاي تولیدشده بدست انسان بافته هاي حصيري بوده و اولين سرپناه ها پس از غار نشيني به وسیله نی و حصير شکل گرفته است.
در حال حاضر در مناطق مختلف کشور خصوصاً مناطق جنوب و شمال آن هرجا که امکان دسترسي به برگ و الیاف درخت خرما، ساقه هاي ني باتلاقي مناطق گرمسير و سردسير، ساقه گندم، ترکه بيد و … وجود داشته باشد ميتوان نمونه هايي از حصیربافی و سبدبافي را با روش های متفاوت بافت مشاهده نمود. با اين وجود اين صنعت کهن در استانهاي بوشهر، خراسان، کرمان، يزد، فارس، خوزستان، کردستان، هرمزگان، سيستان و بلوچستان، مازندران، گيلان، آذربايجان شرقي و تهران دارای رونق بيشتري می باشد.
مواد پرداختکننده حصير نیز در مناطق مختلف ايران با توجه به تنوع در محيط جغرافيايي کشور متفاوت است که بيشتر عبارت است از انواع روغن ها مثل روغن جلاء و انواع توليدات آنها نیز شامل: انواع كلاه، حصير زيرانداز، جارو، بادبزن، سبد وپادري است.