مسگری
مسگری یکی از با ارزشترین صنایع دستی کهن سرزمین ما است که پیشینه ی آن حداقل به ۵۰۰۰ سال پیش می رسد و به احتمال خیلی زیاد اولین فلزی که انسانها کشف کرده اند فلز مس بوده و از آنجایی که ایران جزء قدیمیترین مناطق است که مس در آنجا مورد استفاده قرار میگرفته، می توان گفت اولین فلزکاران ایرانی بوده اند.
مردمی که در فلات ایران زندگی نموده و به کار سفالگری و ساختن اشیاء با گل میپرداختند در برخی مواقع می دیدند که بعضی از ظروف سفالینشان در اثر ضربه نشکسته و همچنین در برخی اوقات از ظروفی که در آتش مینهادند مادهای خارج میشد که پس از سردشدن سخت و انعطاف ناپذیر میشد که آن ماده همان مس بود.
پس از مدتی که انسان با این ماده آشنا شد، به عيوبي در آن پی برده و در راستای برطرف نمودنشان آنرا با قلع در آمیخت که تا مدتها اين آلايه دستمايه فلزكاري مصنوعات مسي ايران بوده است. این روند تا جایی ادامه یافته که هنر مسگری یکی از کهنترین صنایع دستی ایران است.
مسگر همواره کار خود را با ورقههایی که دارای ضخامت بیشتری هستند آغاز نموده و محصول نهایی نازکتر از مس مصرفی است که از مهمترین محصولات مسگری میتوان به سینی در سایزهای مختلف، دیگ، دیگچه، سردیگ، تنگ، آبکشهای بزرگ برنج و .. اشاره نمود.
در گذشته مس در جهیزیه دختران جایگاه ویژهای داشت اما امروزه ظروف تفلون و ظرفهای چینی جای خود را به مس داده و بیرونقی را در بازار مسگری حکمفرما نموده است. این روزها با تبلیغاتی که جهت سلامتی انسان صورت گرفته بسیاری از افراد تمایل به طبخ غذا در این ظروف داشته و یا اشیای مسی را جهت تزئین محل زندگی خود به کار می برند. مسگری در بسیاری از نقاط ایران رواج دارد و اصفهان از جمله مراکز اصلی این هنر است.