آرامگاه امیر غیاث الدین ملک شاه
آرامگاه امیر غیاث الدین ملک شاه که در قدیم مسجدشاه نامیده می شد. بنایی تاریخی-مذهبی معروف به گنبد خشتی است که دلیل نامگذاری بنا به گنبد خشتی نیز به علت آجری یا خشتی بودن آن می باشد. این بنا در یکی از گذرگاههای قدیمی مشهد و درجنوب غربی صحن جدید جامع رضوی قرار داشته و متعلق به دوران تیموری است. این بنا مدفن یکی از امرا و سادات معروف موسوی خراسان به نام امیر غیاث الدین ملک شاه است. نسب گرانقدر ایشان با هفده واسطه به امام موسی بن جعفر (ع) رسیده و تاریخ وفات حک شده برروی سنگ قبرش نیز ماه مبارک رمضان سال ۸۳۲هـ.ق می باشد. بنای آرامگاه نیز براساس تاریخ تکمیل بقعه که سال ۸۵۵هـ.ق است، در زمان ابوالقاسم بابر (۸۵۲-۸۶۱ هـ.ق) از پسران بایسنغر، نوه شاهرخ ساخته شده است.
بنابراین پرقدمت ترین بنای مشهد پس از حرم مطهر آرامگاه امیر غیاث الدین ملک شاه از سادات موسوی است. اجداد ایشان بسیار عالی مقام و اشخاص بانفوذی بوده اند. ایشان در سده پنجم تا نهم هجری مسئول اداره حرم حضرت رضا بودند. به همین جهت نام آنها برروی بیشتر اشیای تاریخی حرم مقدس رضوی از جمله کاشیهای سنجری،سنگاب خوارزمشاهی،در مسجد بالایسر حک شده است. ایشان در سده هفتم تا نهم هجری نقیب سادات مشهد و در سده نهم تا یازدهم از بزرگان این شهر محسوب می شدند.
آرامگاه امیر غیاث الدین ملک شاه دارای یک ایوان و دومناره و گنبد کاشیکاری شده است که ارتفاع یکی از مناره ها ۴۰/۱۵ و دیگری ۲۰ متر می باشد. درچهار طرف اتاق، زیرگنبد و دور ایوان و مناره ها و در ترنجها اشعار مناجاتیه و اسماءالله و احادیثی قرار دارد. نام معمار بنا با توجه به کتیبه موجود، شمس الدین محمد تبریزی است. ورودی آرامگاه دارای دری است که تاریخ ساخت آن ۱۱۵هـ.ق می باشد. در زمان ساخت بنا سوره ملک با خط زیبای ثلث در زیر پوشش داخلی،کتیبه شده و اطراف چهار ایوان نیز توسط قلم زیبای ریحان به سوره واقعه زینت یافته است. براساس شواهد،گنبدخشتی در زمان قاجار بازسازی و فضای داخلی آن با نقاشی و کتیبه تزیین یافته است.